Αρχική

Το Σάββατο 1η Μάρτη εθεάθη στα Λουτρά Καϊάφα Ηλείας μία μικρή αλεπού με σπασμένο το μπροστινό τηςαριστερό πόδι, να αλληλοεπιδρά με τους περαστικούς. Οι περισσότεροι ανάρτησαν βίντεο στα social media μαζί της… όμως ένα ευαισθητοποιημένο και αξιέπαινο ζευγάρι νέων με καταγωγή από την περιοχή που βρισκόταν στην Ζαχάρω για το τριήμερο της αποκριάς την πλησίασε, την περισύλλεξε, κάλεσε τον τοπικό κτηνίατρο για πρώτες βοήθειες και κάλεσε την επόμενη μέρα την ΑΝΙΜΑ για περαιτέρω οδηγίες. 

Την Κυριακή της Αποκριάς η ΑΝΙΜΑ επικοινώνησε με διασώστρια της ΠΟΔΑΖ , Χριστίνα Νάνου, του 1ου Συστήματος Προσκόπων Πύργου που βρίσκεται στην περιοχή, για περισυλλογή και ασφαλή μεταφορά στην Αθήνα. Η αλεπού έφτασε στις εγκαταστάσεις της ΑΝΙΜΑ με ΚΤΕΛ την Καθαρά Δευτέρα το μεσημέρι. Η ενημέρωση που έχουμε έως τώρα είναι πως το πλασματάκι είναι σοβαρά, βρίσκεται όμως σε πολύ καλά χέρια!

Η Αλεπού είναι μεσαίου μεγέθους θηλαστικό και ανήκει στην οικογένεια των κυνοειδών. Το χρώμα της είναι κοκκινωπό προς κεραμιδί και η ουρά της φουντωτή με άσπρο χρώμα στην άκρη της. Είναι παμφάγο ζώο και θεωρείται αρκετά κινητικό, έχει την ικανότητα να τρέχει γρήγορα, να πηδάει φράχτες ακόμα και να σκαρφαλώνει σε δέντρα. Κατά την αναπαραγωγική περίοδο σχηματίζει αγέλες με επικράτειες που εκτείνονται από 2 μέχρι 5 χιλιόμετρα. Συναντάται σε διάφορους τύπους ενδιαιτημάτων, συχνά ακόμα και κοντά σε περιβάλλοντα με ανθρώπινη παρουσία, όπου το φαγητό είναι άφθονο.

Η συχνότερη αιτία τραυματισμού είναι το τροχαίο ατύχημα ενώ συχνή είναι και η δηλητηρίαση. Σε σπανιότερες περιπτώσεις τα είδη αυτά μπορεί να τραυματιστούν από πυροβόλο όπλο, να παγιδευτούν σε περίφραξη ή σε δόκανο.  Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ένα υποκείμενο νόσημα ή ο υποσιτισμός μπορεί να συμβάλει στο να πέσουν θύματα τροχαίου ή τραυματισμού με άλλον τρόπο, οπότε πάντα πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι το ζώο μπορεί να είναι άρρωστο.

Σε περίπτωση που βρείτε Αλεπού που χρήζει περίθαλψης επικοινωνήστε άμεσα με το πλησιέστερο κέντρο περίθαλψης και ακολουθήστε τις οδηγίες που θα σας δώσουν. Στη συνέχεια εάν χρειαστεί να πιάσετε το ζώο, ακόμα και στην περίπτωση που αυτό μοιάζει να βρίσκεται σε κόμμα, η σύλληψη και μεταφορά του ενέχει μεγάλο κίνδυνο τραυματισμού του μεταφορέα. Σημειώνεται επίσης, ότι ένα τέτοιο θηλαστικό μπορεί να νοσεί από λύσσα ή και άλλα επικίνδυνα για τον άνθρωπο νοσήματα όπως η λεπτοσπείρωση. Οποιοσδήποτε προσπαθήσει να το χειριστεί θα πρέπει να λάβει σοβαρά υπόψη του τα παραπάνω για να προστατέψει την υγεία και τη σωματική του ακεραιότητα ακολουθώντας πιστά τις οδηγίες που θα του δοθούν.

Στη σύλληψή μιας Αλεπούς χρήσιμο μπορεί να είναι ειδικό λάσο σύλληψης και σε περίπτωση που αυτό δεν υπάρχει, πολύ χοντρά γάντια εργασίας, τα οποίο θα πρέπει να φτάνουν τουλάχιστον μέχρι τη μέση του πήχη.

Για τη μεταφορά της θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί ειδικό κλουβί μεταφοράς θηλαστικών, κατάλληλου μεγέθους, με μεταλλική πόρτα που ασφαλίζει καλά.

Επικοινωνήστε με το πλησιέστερο σε εσάς κέντρο περίθαλψης(ΑΛΚΥΟΝΗ, ΑΝΙΜΑ, ΔΡΑΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ) για οδηγίες.

Είναι οι δύο μεγαλύτεροι θηρευτές της χώρας μας. Η επιβίωσή τους είναι δείκτης ενός υγιούς περιβάλλοντος, κατάλληλου να υποστηρίξει τα μεγάλα σαρκοφάγα. Παρά την επικίνδυνη μείωση των πληθυσμών τους, η παρουσία τους στη χώρα μας υπήρξε διαχρονική και συνεχής. Η νομική προστασία τους, με την κοινοτική οδηγία 92/43 του 1993, ανέκοψε την πτωτική πορεία τους και έσωσε τα δύο συμβολικά θηλαστικά από την ολοκληρωτική εξαφάνιση. Σήμερα οι πληθυσμοί τους ανακάμπτουν σε όλη την Ευρωπαϊκή ήπειρο. Ανακτούν περιοχές από τις οποίες είχαν αφανιστεί πριν από δεκάδες ή εκατοντάδες χρόνια. Η επανεμφάνισή τους σε ένα κόσμο που ο ζωτικός τους χώρος είναι σφετερισμένος από τον άνθρωπο, δημιουργεί προβληματισμούς και αντιδράσεις. Μπορούμε να συζήσουμε με τους δύο τελευταίους αντιπροσώπους της ευρωπαϊκής μεγαπανίδας; Πόσο πραγματικά επικίνδυνη είναι η γειτνίαση μαζϊ τους;

 Ο λύκος μισήθηκε όσο κανένα άλλο θηλαστικό. Από πάντα ζούσε κοντά στις ανθρώπινες κοινωνίες, επωφελούμενος από την εύκολη εξεύρεση τροφής στα απορρίμματά τους. Η σχέση αυτή κάποιες φορές οδήγησε στη συνεργασία στο κυνήγι ή στη φύλαξη της κοινότητας απο απειλές. Από αυτή τη συνεργασία προήλθε το αρχαιότερο οικιακό ζώο και πιστότερος σύντροφος του ανθρώπου, ο σκύλος.

Η εκρηκτική εξάπλωση του ανθρώπινου πληθυσμού αφαίρεσε από το λύκο το ζωτικό χώρο που χρειαζόταν για την επιβίωσή του. Τα μεγάλα θηράματα άρχισαν να σπανίζουν μέσω του κυνηγιού, ενώ αντικαθιστώνταν από κτηνοτροφικά ζώα. Σε αυτά άρχισαν να στρέφονται οι λύκοι προκειμένου να εξασφαλίσουν την τροφή τους. Η συστηματική και οργανωμένη από τις κυβερνήσεις εξόντωση των λύκων με στόχο τον πλήρη εξολόθρευσή τους ξεκίνησε κατά την περίοδο του μεσαίωνα. Η οργάνωση μεγάλων κυνηγιών, ειδικά για τη θήρα λύκων, χρηματοδοτούμενων από το κράτος (στη Γαλλία τα εξειδικευμένα κλιμάκια κυνηγών ονομάζονταν louveterie),οι κρατικές επικηρύξεις και τα δηλητηριασμένα δολώματα επέφεραν τα αναμενόμενα αποτελέσματα.

Ο λύκος εξαφανίστηκε από την Αγγλία κατά το 15ο αιώνα, αν και επιβίωσε στη Σκωτία ως τον 17ο αιώνα. Στην Ιρλανδία ο τελευταίος λύκος σκοτώθηκε το 1786. Στη Δανία επιβίωνε εως το 1772, ενώ ο τελευταίος λύκος της Βαυαρίας θηρεύτηκε το 1847. Έως το 1899 είχε εξολοθρευθεί από τις περιοχές του Ρήνου. Ο τελευταίος λύκος της ανατολικής Γερμανίας σκοτώθηκε το 1904. Στη Γαλλία επέζησε έως το 1930, στη Σουηδία και τη Νορβηγία έως τις αρχές της δεκαετία του 1970.

Κατά τη δεκαετία του 1970 ο λύκος είχε εξαφανιστεί σχεδόν καθολικά από τη δυτική Ευρώπη, με ελάχιστα άτομα να επιζούν στα βουνά της Ισπανίας και της Ιταλίας. Η ναζιστική Γερμανία ήταν το πρώτο κράτος που αναγνώρισε την ανάγκη της προστασίας του το 1934.

Στην ανατολική Ευρώπη ο λύκος δεν εξαφανίστηκε ποτέ ολοκληρωτικά. Η γειτνίαση με τις αχανείς ρωσικές στέπες βοήθησε ώστε ο πληθυσμός του να διατηρείται σχετικά εύρωστος.

Στην Ελλάδα ο λύκος εξοντώθηκε στην Εύβοια κατά τη δεκαετία του 1880, ενώ στην Αττική και την Πελοπόννησο έως τις δεκαετίες 1930-40. Έως το1980 είχαν απομείνει περίπου 300-500 άτομα, σε ορεινές περιοχές της βόρειας Ελλάδας, νότια έως τον Παρνασσό. Ως το 1978 το είδος χαρακτηρίζονταν επιβλαβές και η φόνευσή του επιδοτούνταν έως το 1980. Μόλις το 1991 εξαιρέθηκε από τη λίστα των επιβλαβών ενώ η πλήρης νομική προστασία του ήρθε το 1993.

Η αύξηση του πληθυσμού των θηραμάτων όπως του αγριογούρουνου και του ζαρκαδιού, σε συνδυασμό με την προστασία του, βοήθησαν το λύκο να επιστρέψει σε περιοχές από τις οποίες είχε εξολοθρευτεί εδώ και δεκαετίες, όπως την Πάρνηθα, το Πήλιο και, πρόσφατα, στην Πελοπόννησο. Το ίδιο συμβαίνει σε όλη την Ευρώπη, με λύκους να επανεμφανίζονται στο Βέλγιο, τη Γερμανία, τις Άλπεις, τη Γαλλία κλπ. Ο λύκος έχει ανακτήσει περίπου 25% των περιοχών εξάπλωσής τους. Να τονιστεί οτι η εξάπλωση αυτή έγινε με τη φυσική διασπορά του είδους, καθώς κανένα ευρωπαϊκό κράτος δεν θα τολμούσε να επιχειρήσει την επανεισαγωγή του. Μια ανάλογη πρόταση για την επανεισαγωγή λύκων στη Σκωτία, κάτι που θα βοηθούσε στην εξυγίανση του φυσικού οικοσυστήματος της χώρας, συναντά τη σθεναρή αντίδραση των κτηνοτρόφων.

Όσο αφορά την αρκούδα, λόγω του ότι δεν είναι τόσο ικανός θηρευτής όσο ο λύκος, ούτε βασίζεται αποκλειστικά στο κρέας για τη διατροφή της, δεν αντιμετώπισε την ίδια εξολοθρευτική μανία. Παρόλα αυτά δεν γλύτωσε τον σχεδον ολοσχερή αφανισμό απο τις χώρες της δυτικής Ευρώπης που κάποτε ήταν κοινή. Στη Δανία είναι εξαφανισμένη εδώ και 5000 χρόνια, στη Μ. Βρετανία από τον 11ο αιώνα, στην ανατολική Γερμανία η τελευταία αρκούδα θηρεύτηκε το 1770,στη δυτική Γερμανία το 1836, στην Πολωνία το 1879, στην Ελβετία το 1904, στις Γαλλικές Άλπεις το 1937. Έως τη δεκαετία του 1970 οι ελάχιστες αρκούδες της δυτικής Ευρώπης επιβίωναν μόνο στην ορεινή Ιταλία και στα Πυρηναία.

Στην ανατολική Ευρώπη ο πληθυσμός των αρκούδων υπήρξε σχετικά υγιής. Από τις 17000 αρκούδες που ζούν σήμερα στην Ευρώπη οι 7000 ζούν μόνο στη Ρουμανία. Στην Ελλάδα ο πληθυσμός του αυξήθηκε από τις περίπου 120 που υπήρχαν τη δεκαετία 1980, σε 750 άτομα, σχεδόν διπλάσιες από όλες τις αρκούδες της δυτικής Ευρώπης (450 άτομα).

 Κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει οτι η επιστροφή των δύο τελευταίων μεγάλων σαρκοφάγων της χώρας μας δεν συνοδεύεται από προβλήματα. Οι επιθέσεις στο ζωϊκό κεφάλαιο είναι σίγουρα το μεγαλύτερο από αυτά. Κατά την πολύχρονη απουσία τους οι κτηνοτρόφοι είχαν ξεμάθει απο αυτή την απειλή. Η παλαιότερη εικόνα του τσοπάνη που συνοδεύει παντού με άγρυπνο βλέμμα το κοπάδι του, παρέα με τα μεγαλόσωμα ποιμενικά σκυλιά, φόβος και τρόμος για κάθε λύκο ή αρκούδα, ανήκει στο παρελθόν. Σήμερα τα ζώα συχνά αφήνονται να βοσκούν ανέμελα, αφύλακτα, ενώ οι χρήση ποιμενικών σκύλων σπανίζει. Η χρήση τους, όπως και η χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας (κάμερες, ηλεκτροφόροι φράκτες, κλπ) μπορούν να βοηθήσουν αποτελεσματικά τον κτηνοτρόφο να περιορίσει τις απώλειές του. Η χώρα με τις μεγαλύτερες απώλειες απο επιθέσεις λύκων στο ζωϊκό κεφάλαιο ειναι η Νορβηγία. Παράλληλα είναι η χώρα με τον μικρότερο αριθμό λύκων στην Ευρώπη. Αυτό δείχνει οτι κάτι δεν γίνεται σωστά και υπεύθυνος δεν μπορεί να θεωρηθεί ο λύκος…

Όσο αφορά την υποτιθέμενη επικινδυνότητα των δύο θηρευτών,οι στατιστικές δεν την υποστηρίζουν. Μεταξύ 2002 και 2020 σε όλη την Ευρώπη και Β. Αμερική μαζί σημειώθηκαν 12 επιθέσεις λύκων σε άνθρωπο από τις οποίες μόνο οι δύο ήταν θανάσιμες (στην Αμερική). Η αυξημένη ανθρώπινη παρουσία στα δάση αυξάνει τις πιθανότητες συνάντησης μαζί τους. Στην Ελλάδα οι λύκοι δεν σχηματίζουν μεγάλες αγέλες, όπως στις βόρειες χώρες, και η πιθανότητα μοναχικών λύκων να επιτεθούν σε άνθρωπο είναι σχεδόν μηδενική. Όσον αφορά τις αρκούδες, αυτές, ως μεγαλόσωμα και δυνατά ζώα, απαιτούν κάποιο σεβασμό. Αν και από τη φύση τους δεν είναι επιθετικές και, σχεδόν πάντα, θα επιλέξουν να απομακρυνθούν αν συναντηθούν με τον άνθρωπο, μπορεί να γίνουν επικίνδυνες αν στριμωχτούν.

Ιδιαίτερη προσοχή πρέπει να δίνεται όταν, κατά τους περιπάτους μας στην άγρια φύση, συνοδευόμαστε απο σκύλους, είτε συντροφιάς ή κυνηγετικούς. Οι σκύλοι που κυκλοφορούν ελεύθερα έχουν την τάση να εμπλέκονται με τα άγρια ζώα που θα βρεθούν στο δρόμο τους. Οι λύκοι τους βλέπουν ως θηράματα ή ως ανταγωνιστές που πρέπει να εξοντωθούν. Οι αρκούδες μπορεί να πανικοβληθούν και να αντιδράσουν απρόβλεπτα. Οι επιθέσεις σε κυνηγόσκυλα που συστηματικά προβάλλονται από τους κυνηγούς για να ενοχοποιήσουν τους λύκους δεν είναι απρόκλητες.

Για κάποιους ανθρώπους η συνάντηση με κάποιο από τα δύο αυτά θηλαστικά θα αποτελέσει μια αξέχαστη εμπειρία, μια ιδιαίτερη στιγμή που σε λίγες ευρωπαϊκές χώρες θα μπορούσαν να βιώσουν. Για άλλους θα ειναι μια υποτιθέμενη απειλή, όχι τόσο για τη σωματική τους ακεραιότητα οσο για το συμφέρον τους. Όπως λειτουργεί η ανθρώπινη φύση, οι άνθρωποι των πόλεων που έχουν στερηθεί την επαφή με τη φύση, συνήθως εκτιμούν περισσότερο την άγρια ζωή από τους κατοίκους της επαρχίας που τη θεωρούν κοινότοπη και δεδομένη. Δυστυχώς, το μεγαλύτερο ρόλο στην προστασία της τον έχουν οι δεύτεροι. Και είναι ανάγκη να κατανοήσουμε οτι τίποτα στη φύση δεν είναι δεδομένο και ασφαλές, οτι η αξία της διαχρονικής προστασίας της άγριας ζωής είναι μεγαλύτερη απο την εφήμερη εκμετάλλευσή της, οτι στις γενιές του μέλλοντος δεν μπορούμε να κληροδοτήσουμε μόνο λεφτά. Για αυτό, αξίζει να συμβιβαστούμε με την επιστροφή των άγριων ζώων και, με μικρές θυσίες και αλλαγές στη συμπεριφορά μας, να μάθουμε να ζούμε μαζί τους.

Η συντονισμένη δράση περίθαλψης του φλαμίνγκο από το Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής και την Προσκοπική Ομάδα Διάσωσης Άγριας Ζωής αναδεικνύει την ευαισθητοποίηση των κατοίκων για την προστασία των υγροτόπων και της άγριας ζωής της Λέσβου

Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου /Κέντρο Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής σε συνεργασία με την ομάδα τηςΠ.Ο.Δ.Α.Ζ. (Προσκοπική Ομάδα Διάσωσης Άγριας Ζωής) του 5ου Συστήματος Ναυτοπροσκόπων Μήθυμνας πραγματοποίησαν την Τετάρτη 5 Μαρτίου άλλη μία συντονισμένη δράση περίθαλψης ενός τραυματισμένου φλαμίνγκο, όπου βρέθηκε παγιδευμένο και εξαντλημένο σε σπάγκο από χαρταετό στην παραλία της Σκάλας Καλλονής.

Το πουλί εντόπισε διερχόμενος ο Ιγνάτης Νανίδης κάτοικος Σκάλας Καλλονής, όπου το προσέγγισε και το απεγκλώβισε με μεγάλη προσοχή. Στη συνέχεια, το άτυχο φοινικόπτερο μεταφέρθηκε στις κτιριακές εγκαταστάσεις του Κέντρου Περιβαλλοντικής Ενημέρωσης Καλλονής – Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Απολιθωμένου Δάσους Λέσβου, όπου ο διασώστης της Π.Ο.Δ.Α.Ζ. , Στρατής Σγουρνιός από τον Μόλυβο και στελέχη του Κ.Π.Ε.Ν Καλλονής που προσέφερε τις πρώτες βοήθειες. Μετά από επικοινωνία με την ΑΝΙΜΑ – Σύλλογο Προστασίας & Περίθαλψης Άγριας Ζωής κρίθηκε αναγκαίο να μεταφερθεί στην Αθήνα για την κατάλληλη ιατρική περίθαλψη.
Ιδιαίτερα ευχάριστη είναι η μεγάλη ευαισθητοποίηση που παρατηρείται από τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής σε θέματα που αφορούν την προστασία των υγροτόπων της Λέσβου αλλά και των πουλιών που βρίσκουν καταφύγιο και διαμονή εκεί.

Ας σημειωθεί ότι η Λέσβος είναι το νησί με τους περισσότερους υγροτόπους στην Ελλάδα, μετά την Κρήτη. Μερικοί μόνο από αυτούς τους 65 υγρότοπους στο σύνολο τους, είναι οι γνωστοί: Αλυκή Καλλονής και Πολυχνίτου, το έλος Ντίπι-Λάρσου, η εκβολή του Τσικνιά, του Βούβαρη, της Τσιχλιώντας και της Φανερωμένης, η λιμνοθάλασσες Μέσσων, στις Εννιά Καμάρες και των Παρακοίλων, η λιμνοδεξαμενή του Μολύβου και του Κεραμίου και το φράγμα Πυθαρίου! Στην πλειονότητά τους εντοπίζονται στα παράλια του Κόλπου Καλλονής, της Γέρας και στη Δυτική χερσόνησο του νησιού. Ειδικά αυτοί της Δυτικής Λέσβου, παρότι σχετικά μικροί, συνθέτουν ένα πολύ σημαντικό δίκτυο που υποστηρίζει μοναδικούς οργανισμούς, φυτά και ζώα των υγροτόπων. Μάλιστα, τα πουλιά που διέρχονται από το δυτικό άκρο της Λέσβου, το εκλαμβάνουν σαν τη συνέχεια της Μικράς Ασίας. Οι υγρότοποι αποτελούν πολύτιμη πηγή νερού και τροφής για όσα είδη πουλιών αναπαράγονται στην περιοχή με τα φρύγανα και τις πετρώδεις πλαγιές, λειτουργώντας σαν πραγματικός μαγνήτης και για τους επισκέπτες παρατηρητές πουλιών και φύσης.

Εάν βρείτε ένα τραυματισμένο φοινικόπτερο (φλαμίνγκο), είναι σημαντικό να ενεργήσετε άμεσα και με προσοχή για την ασφάλεια τόσο του πουλιού όσο και τη δική σας. Ακολουθήστε τα παρακάτω βήματα:

Προσέγγιση και σύλληψη: Πλησιάστε το πουλί αργά και ήρεμα για να αποφύγετε περαιτέρω στρες ή τραυματισμό. Χρησιμοποιήστε ένα ρούχο ή πετσέτα για να καλύψετε το κεφάλι του, καθώς αυτό θα το ηρεμήσει και θα μειώσει την πιθανότητα να σας τραυματίσει με το ράμφος ή τα νύχια του.

Μεταφορά: Τοποθετήστε το φοινικόπτερο σε ένα κουτί από χαρτόνι με τρύπες για εξαερισμό. Στρώστε το κάτω μέρος με πετσέτες ή πολλές ψιλοκομμένες εφημερίδες για άνεση, διότι έχει πολύ μακριά πόδια. Το κουτί πρέπει να είναι αρκετά μεγάλο ώστε το πουλί να μπορεί να στέκεται και όρθιο, αλλά αρκετά μικρό για να περιορίζει την κίνησή του, αποτρέποντας περαιτέρω τραυματισμούς.

Φροντίδα μέχρι τη μεταφορά: Κρατήστε το κουτί σε ένα ήσυχο και ζεστό μέρος. Αποφύγετε την παροχή τροφής ή νερού, καθώς αυτό μπορεί να προκαλέσει επιπλοκές.

Επικοινωνία με ειδικούς: Επικοινωνήστε άμεσα με έναν εξειδικευμένο φορέα περίθαλψης άγριας ζωής. Στην Ελλάδα, μπορείτε να απευθυνθείτε στην ΑΝΙΜΑ (Αθήνα), ΔΡΑΣΗ για την ΑΓΡΙΑ ΖΩΗ (Θεσσαλονίκη),  οργανισμοί που ειδικεύονται στην περίθαλψη άγριων ζώων.

Η άμεση και σωστή αντίδρασή σας μπορεί να κάνει τη διαφορά στην επιβίωση και αποκατάσταση του τραυματισμένου φοινικόπτερου.

Η 3η Μαρτίου 2025 σηματοδοτεί την Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής, μια ημέρα αφιερωμένη στην ευαισθητοποίηση και τον εορτασμό της πλούσιας βιοποικιλότητας του πλανήτη μας. Για τους Έλληνες Προσκόπους, η ημέρα αυτή έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς συμπληρώνονται έξι χρόνια από την ίδρυση της «Προσκοπικής Ομάδας Διάσωσης Άγριας Ζωής» (Π.Ο.Δ.Α.Ζ.), μιας πρωτοβουλίας που ξεκίνησε την 3η Μαρτίου 2019, με στόχο την προστασία και διάσωση της άγριας πανίδας της χώρας μας.

Το 2024, οι διασώστες της Π.Ο.Δ.Α.Ζ., από δέκα διαφορετικά «Σημεία Διάσωσης», πραγματοποίησαν 173 διασώσεις σε 55 διαφορετικά είδη της ελληνικής πανίδας και ορνιθοπανίδας. Αυτή η ακούραστη προσπάθεια καταδεικνύει τη δέσμευση των Ελλήνων Προσκόπων στην προστασία της άγριας ζωής, καθιστώντας την Π.Ο.Δ.Α.Ζ. τη μοναδική προσκοπική διασωστική ομάδα άγριας ζωής παγκοσμίως!  Η ομάδα αυτή συνεργάζεται στενά με περιβαλλοντικές οργανώσεις και κέντρα περίθαλψης και επανένταξης άγριας ζωής, συμβάλλοντας ουσιαστικά στην προστασία της βιοποικιλότητας.

Η Εφορεία Εφαρμογής Προγραμμάτων Περιβάλλοντος του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων έχει θεσπίσει την απονομή του «Διασωστικού Επισείοντα» σε Συστήματα και Ενώσεις Παλαιών Προσκόπων που διακρίθηκαν για την προσήλωσή τους στη διάσωση της άγριας ζωής. Το 2024, μεταξύ των Προσκοπικών Συστημάτων και Ενώσεων Παλαιών Προσκόπων που δραστηριοποιήθηκαν, ξεχώρισαν:

Βέροια, 3ο Σύστημα Προσκόπων (58 διασώσεις)

Βόλος, Νέα Ιωνία, Ε.Π.Π. 3ου Συστήματος Α/Π (35διασώσεις)

Βόλος, Ε.Π.Π. 6ου Συστήματος Α/Π (30 διασώσεις)

Λέσβος, 5ο Σύστημα Ν/Π Μήθυμνας (10 διασώσεις)

Λέσβος, 2ο Σύστημα Προσκόπων Μυτιλήνης (10 διασώσεις)

Πύργος, 1ο Σύστημα Προσκόπων (8 διασώσεις)

Η φετινή Παγκόσμια Ημέρα Άγριας Ζωής επικεντρώνεται στη χρηματοδότηση της προστασίας της άγριας ζωής, με θέμα "Επενδύοντας στους Ανθρώπους και στον Πλανήτη". Αυτό το θέμα υπογραμμίζει την ανάγκη γιαβιώσιμη και επαρκή χρηματοδότηση για τη διατήρηση της άγριας ζωής. Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων, μέσω της Π.Ο.Δ.Α.Ζ., συνεργάζεται με το Δίκτυο Οργανώσεων Άγριας Ζωής, που περιλαμβάνει οργανώσεις όπως η ΑΛΚΥΟΝΗ, η ΑΝΙΜΑ, ο ΑΡΙΩΝ, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ, ο ΑΡΧΕΛΩΝ, η Δράση για την Άγρια Ζωή, η ΜΟm, η Εταιρεία Προστασίας Περιβάλλοντος Καστοριάς, η Προστασία Άγριας Ζωής Νάξου και ο Σύλλογος Τουλίπα Γουλιμή. Μέσω αυτής της συνεργασίας, οι Πρόσκοποι συμβάλλουν ενεργά στην προστασία της ελληνικής πανίδας και προβάλλουν την ανάγκη διατήρησης και ηθικής προστασίας της άγριας ζωής στο ευρύ κοινό.

Τα ιπτάμενα χάρτινα φανάρια ευχών, παρά την ομορφιά τους, αποτελούν σοβαρό κίνδυνο για την άγρια ζωή και το περιβάλλον. Κατασκευασμένα από συρμάτινα πλαίσια και χαρτί ή μπαμπού, ανεβαίνουν στον ουρανό χάρη στη θερμότητα από ένα εύφλεκτο υλικό. Ωστόσο, όταν η φλόγα σβήσει, πέφτουν ανεξέλεγκτα στο έδαφος, δημιουργώντας πλήθος προβλημάτων.

Επιπτώσεις στα Ζώα και τη Φύση

1. Τραυματισμοί και Θάνατοι Ζώων
• Τα ζώα μπορεί να μπερδευτούν στα φανάρια, υποφέροντας από σοβαρούς τραυματισμούς ή θάνατο από πείνα.
• Τα συρμάτινα πλαίσια μπορεί να προκαλέσουν πληγές, μολύνσεις ή εσωτερική αιμορραγία αν καταπιούν μέρος τους.
• Στη γεωργία, κομμάτια των φαναριών μπορούν να καταλήξουν στις ζωοτροφές, προκαλώντας περαιτέρω κινδύνους.
2. Πυρκαγιές
• Τα φανάρια, χρησιμοποιώντας ανοιχτή φλόγα, μπορούν να προκαλέσουν πυρκαγιές, ιδιαίτερα σε ξηρές περιόδους. Αυτές οι πυρκαγιές καταστρέφουν ενδιαιτήματα και θέτουν σε κίνδυνο ζώα και περιουσίες.
3. Απειλή για τη Θαλάσσια Ζωή
• Όταν πέφτουν στη θάλασσα, γίνονται παγίδες για θαλάσσιες χελώνες και άλλα είδη, ή καταπίνονται προκαλώντας σοβαρά προβλήματα υγείας.

Η Πραγματικότητα της «Βιοδιασπασιμότητας»

Η ετικέτα «βιοδιασπώμενα» στα φανάρια είναι συχνά παραπλανητική. Υλικά όπως το μπαμπού, μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να διασπαστούν, ενώ οι κίνδυνοι για τη φύση παραμένουν στο μεταξύ.

Τι Μπορούμε να Κάνουμε

• Αποφύγετε τη Χρήση Ιπτάμενων Φαναριών
  Αντικαταστήστε τα με εναλλακτικές λύσεις που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον και δεν θέτουν σε κίνδυνο την άγρια ζωή.
• Συλλέξτε Υπολείμματα
  Κάθε φορά που βρίσκετε φανάρια χρησιμοποιημένα, μαζέψτε τα και απορρίψτε τα σωστά.
• Διαδώστε το Μήνυμα
  Ενημερώστε φίλους και διοργανωτές εκδηλώσεων για τους κινδύνους των φαναριών και προτείνετε φιλικότερες στο περιβάλλον επιλογές.

Με λίγες αλλαγές στις συνήθειές μας, μπορούμε να προστατεύσουμε την άγρια ζωή και να διασφαλίσουμε ένα πιο ασφαλές μέλλον για το περιβάλλον μας. Ας κάνουμε τη διαφορά!